ژل شستشوی بانوان اوی لیدی

6 / 10
از 9 کاربر

ژل شستشوی بانوان اوی لیدی

ناحیه خارجی واژن که اصلاحا ولوا واژینال (Vulvovaginal) یا ولوا نامیده می­شود، اولین سد دفاعی دستگاه تناسلی زنان در برابر عفونت می­باشد. آلودگی­ها اغلب در چین خوردگی­های ولوا جمع می­شوند. افزایش رطوبت، عرق، خون دوران پریودی و تغییرات هورمونی بر روی رشد میکروب­های ولوا اثر گذاشته و موجب عفونت ولوا و بوی بد آن می­شوند. پوست ناحیه ولوا از لایه شاخی نازکی تشکیل شده و حاوی فولیکول­های موی بزرگ می­باشد. لذا از نظر رطوبت، نفوذپذیری و حساسیت، با پوست سایر مناطق تفاوت دارد و باعث می­شود میکروب و سایر مواد به راحتی به پوست این ناحیه نفوذ کنند.

به تازگی، به دلیل خطرات ناشی از استفاده از شوینده­های ناحیه درونی واژن همچون دوش­های واژینال، شوینده­های ناحیه خارجی واژن (ولوا) مورد توجه قرار گرفته و مناسبترند. به ویژه آن­هایی که حاوی لاکتیک اسید بوده و pH اسیدی دارند و بنابراین تعادل پوست را تقویت می­کنند. همچنین، شوینده­های ناحیه خارجی واژن می­توانند به عنوان درمان کمکی برای زنان مبتلا به عفونت­های قارچی یا حین مصرف آنتی بیوتیک­ها مفید واقع شوند. شستشوی نواحی اطراف واژن یعنی ولوا می­تواند به زنانی که دچار ترشحات بد بوی واژنی هستند، کمک کند. استفاده روزانه از ژل شستشوی زنان می­تواند خطر ابتلا به عفونت­های باکتریایی واژن را نیز کاهش دهد. بعلاوه، راهنمای عملی کلینیکی (CPG) به زنان توصیه نموده که از یک شوینده غیر صابونی pH-بالانس، ملایم و هایپوآلرژیک (غیر حساسیت زا) و پیشگیری کننده از خشکی برای شستشوی روزانه نواحی اطراف واژن یعنی ولوا استفاه نمایند. زنان باید به دقت شوینده ای را انتخاب کنند که بدون اینکه بر روی تنوع نرمال میکروبی ناحیه ولوا اثر منفی بگذارد، میکروب­های بیماریزا را از بین ببرد.

راهنمای مراقبت از پوست ناحیه ولوا RCOG (رویال کالجمتخصصان زنان و زایمان)

زنان برای مراقبت از پوست ناحیه ولوا زمانیکه دچار حساسیت و یا عفونت شده و نیز برای پیشگیری از این شرایط نیاز به توصیه هایی دارند:

-         شستشو با آب می­تواند خشکی پوست و خارش را بیشتر کند. با مقدار کمی شوینده غیر صابونی ملایم و آب، ولوا را تمیز کنید.

-         روزی یکبار ولوا را بشوئید. دوش به حمام ترجیح داده می­شود. شستشوی بیش از حد به ویژه در شرایطی که ولوا دچار حساسیت شده، علائم حساسیت را تشدید می­کند. در اینجا یک ترکیب نرم و مرطوب کننده پوست می­تواند مفید باشد.

-         در هنگام شستشوی ولوا از اسفنج و لیف استفاده نکنید. تنها به کمک دست­ها و به آرامی ولوا را شسته و با حوله نرم و تمیز به خوبی خشک نمائید.

-         لباس زیر ابریشمی یا کتانی و آزاد (غیر چسبان) بپوشید و از پوشیدن لباس زیر تنگ پرهیز کنید. شلوارهای آزاد و یا دامن بپوشید و به جای جوراب شلواری، جوراب ساق بلند بپوشید. حتی بهتر است دامن­های بلند و بدون لباس زیر بپوشید. هنگام خواب نیز لباس زیر نپوشید.

-         لباس زیر سفید یا رنگ روشن بپوشید. رنگ­های تیره به ویژه مشکی و سورمه ای ممکن است باعث آلرژی شوند. اما اگر لباس زیر نو را قبل از استفاده یکبار بشوئید، احتمال ایجاد مشکل و حساسیت بسیار کمتر خواهد شد.

-         برای شستشوی لباس زیر از پودرهای شستشوی بیولوژیک و نرم کننده لباس استفاده نکنید. لباس زیر را به صورت جداگانه و با شوینده لباس غیر بیولوژیک بشوئید.

-         از استفاده مداوم از نوار بهداشتی یا پدهای روزانه پرهیز کنید.

-         برای خشک کردن ولوا از دستمال توالت رنگی و معطر استفاده نکنید.

راهنمای بهداشت دستگاه تناسلی زنان MECA (خاورمیانه و آسیای مرکزی)

-         همیشه برای شستشو از سمت جلو و واژن به سمت عقب و مقعد بروید. در صورتیکه عکس این جهت شستشو انجام دهید، ممکن است میکروب­های مقعد را به سمت واژن ببرید و آن را دچار عفونت کنید.

-         شوینده هایی دارای  pHاسیدی با بیس لاکتیک اسید، تعادل پوست را حفظ نموده و نیز در عفونت­های واژن بعنوان مکمل درمان مفید می­باشند (اما نه بعنوان درمان اصلی).

-         استفاده از دوش واژینال توصیه نمی­شود.

-         از پودر تالک استفاده نکنید. (اغلب پودرهای بچه و بدن حاوی تالک هستند.

-         از عطر و دئودرانت، آن هم به شرط اطمینان از عدم حساسیت به آن، به مقدار کم و محدود استفاده نمائید.

-         قبل و بعد از رابطه جنسی، ولوا بخصوص نواحی کلیتوریس و چین­های ولوا را از جلو به عقب بشوئید.

-         قبل از تعویض پوشک بچه یا شستن نواحی ژنیتال وی، دست­هایتان را به خوبی بشوئید و از حوله های مجزا نیز استفاده نمایید. 

رفرنس: مقاله امریکایی چاپ شده در ژورنال WOMEN’S HEALTH در سال 2017.

 

ترکیبات ژل شستشوی اوی لیدی:

لاکتیک اسید : حفظ pH نرمال واژن و ولوا و جلوگیری از رشد میکروب­های بیماری زا

تحقیقات نشان داده که میکروب­های ولوا بسیار متنوع هستند، اما بیشترین جمعیت آن را باکتری­های مفید لاکتوباسیلوس تشکیل می­دهد. باکتری­های لاکتوباسیلوس تولید لاکتیک اسید می­کنند که موجب اسیدی شدن و کاهش pH واژن (4-3) می­شود. کاهش pH، شرایط مناسبی برای رشد بیشتر این باکتری­های مفید فراهم می­کند، در حالیکه شرایط را برای رشد میکروب­های بیماریزا نامناسب می­سازد. بعبارت دیگر این باکتری­ها با میکروب­های بیماریزا رقابت نموده و آن­ها را از بین می­برند. جالب اینجاست که مطالعات جدید نشان می­دهند که لاکتیک اسید اثر ضد ویروسی نیز دارد و موجب از بین بردن هرپس ویروس­ها (HPV) و ویروس ایدز (HIV) می­شود.

اِکو اِسکین: ترکیب سین بیوتیک

در ژل­های شستشوی بانوان اویدرم، از ترکیبی به نام اِکو اِسکین استفاده شده که هم حاوی قند آلفاگلوکان الیگوساکارید به عنوان ترکیب پری ­بیوتیک و هم حاوی باکتری مفید لاکتوباسیلوس به عنوان ترکیب پروبیوتیک می­باشد. ترکیباتی همچون اِکو اِسکین که همزمان دارای هر دو ترکیب پری ­بیوتیک و پروبیوتیک می­باشند، به عنوان ترکیب یا کمپلکس سین بیوتیک محسوب می­شوند.

ترکیبات پری ­بیوتیک: غذای مخصوص باکتری­های مفید

ترکیبات پرو بیوتیک: خود باکتری­های مفید 

ترکیبات سین بیوتیک: ترکیبات پره ­بیوتیک+ ترکیبات پرو بیوتیک

 

روغن درخت چای : یکی از موثرترین ترکیبات ضد میکروبی می­باشد.

آلانتوئین : التیام بخش        گلیسرین : مرطوب کننده

عصاره گیاهی: عصاره آلوئه ورا:  مرطوب کننده و التیام بخش، ویتکس یا پنج انگشت، گل همیشه بهار، بابونه

آکوآکاکتین: مرطوب کننده مناسب برای دوران یائسگی

pH ولوا

pH پوست ولوا (حدود 5/4-8/3) و pH واژن (حدود 5/3) با pH پوست سایر نقاط بدن (5/4-5/6) کمی تفاوت دارد. البته pH ولوا در اثر عوامل مختلف درونی (رطوبت، عرق، سن، ژنتیک، عفونت­های ادرار و مدفوع، تغییرات هورمونی طی بلوغ، دوران پریود، بارداری و یائسگی) و بیرونی (رابطه جنسی، لباس تنگ، محصولات بهداشتی و شوینده­های نامناسب همچون صابون، لوبریکنت­ها، پد و نوار بهداشتی، شِیو کردن و محصولات اپیلاسیون) تغییر می­کند. اما مهمترین تغییرات pH پوست ولوا  تغییرات فیزیولوژیکی است که در اثر سن و طی دو رویداد مهم زندگی زنان یعنی بلوغ (Puberty) و یائسگی (Menopause) اتفاق میافتد. میزان pH پوست ولوا در هر دو مقطع بیشتر از بالغین (Adults) می­باشد، به طوریکه pH پوست ولوا در دختران پیش از بلوغ حدود 7 حدود و در بانوان در دوران پس از یائسگی در حدود 6 می­باشد.  (رفرنس: مقاله امریکایی چاپ شده در ژورنال WOMEN’S HEALTH در سال 2017).